Erhode Vradia

Λέω σε ξέχασα και πια δε σε θυμάμαι Κι ότι για μένα είσαι πια μηδενικό Μα κάτι νύχτες απ' το κλάμα δεν κοιμάμαι Γιατί στη σκέψη μου γυρνάς σαν ξωτικό Έρχονται βράδια βαριά ρημάδια Μες στη ζωή μου και κάνουν μάγια Που με πληγώνουν και με ματώνουν Όταν σε σένανε η σκέψη μου γυρνά Λέω πως χάθηκες και γίνηκες αγέρας Κι έμεινες μόνο μια ανάμνηση κακιά Μα όταν χάνεται το φέγγος της ημέρας Ο εφιάλτης σου ξανά με κυνηγά Έρχονται βράδια βαριά ρημάδια Μες στη ζωή μου και κάνουν μάγια Που με πληγώνουν και με ματώνουν Όταν σε σένανε η σκέψη μου γυρνά Έρχονται βράδια βαριά ρημάδια Μες στη ζωή μου και κάνουν μάγια Που με πληγώνουν και με ματώνουν Όταν σε σένανε η σκέψη μου γυρνά Όταν σε σένανε η σκέψη μου γυρνά