จำปาเมืองลาว

โอ้ดวงจำปา เวลาซมดอก คิดถึงบ้านซ่อง มองเห็นหัวใจ เฮานึกขึ้นได้ ในกลิ่นเจ้าหอม เห็นสวนดอกไม้ บิดาปลูกไว้ตั้งแต่ใดมา เวลาหงอยเหงา ยังซ่วยบรรเทาให้หายโศกา โอ้ดวงจำปา คู่เคียงเฮามาแต่ยามน้อยเอย กลิ่นเจ้าสำคัญ ติดพันหัวใจ เป็นตาฮักไคร่ แพงไว้เซยซม ยามเหงาเฮาดม เอ๋ยจำปาหอม เมื่อดมกลิ่นเจ้า ปานพบเพื่อนเก่าที่ได้พรากจากไป เจ้าเป็นดอกไม้ ที่งามวิไลตั้งแต่ได๋มา โอ้ดวงจำปา มาลาขวัญฮักของเรียมนี้เอย โอ้ดวงจำปา บุปผาเมืองลาว งามดั่งดวงดาว ซาวลาวปลื้มใจ เมื่อตกอยู่ใน แดนดินลานซ้าง เมื่อได้พลัดพราก อดีตพลัดจากบ้านเกิดเมืองนอน ข้อยจะเอาเจ้าเป็นเพื่อนร่วมเหงาเท่าสิ้นชีวา โอ้ดวงจำปา มาลางามจริงมิ่งเมืองลาวเอย