Avaz On Rumi Sonnet

آخ بیا کز عشق تو دیوانه گشتم وگر شهری بدم ویرانه گشتم ز عشق تو ز خان و مان بریدم به درد عشق تو هم خانه گشتم چنان کاهل بدم کان را نگویم چو دیدم روی تو مردانه گشتم آخ چو خویش جان خود جان تو دیدم چو خویش جان خود جان تو دیدم ز خویشان بهر تو بیگانه گشتم فسانه ی عاشقان خواندم شب و روز کنون در عشق تو افسانه گشتم کنون در عشق تو افسانه گشتم افسانه گشتم کنون در عشق تو افسانه گشتم به جان جمله ی مستان که مستم بگیر ای دلبر عیار دستم به جان جمله جان بازان که جانم به جان رستگارانش که رستم ای جان به جان جمله ی مستان که مستم بگیر ای دلبر عیار دستم به جان جمله جان بازان که جانم به جان رستگارانش که رستم عطاردوار دفترباره بودم زبردست ادیبان می نشستم چو دیدم لوح پیشانی ساقی شدم مست و شدم مست و مست و قلم ها را شکستم مرا گفتی بدر، پرده دریدم مرا گفتی قدح بشکن، شکستم مرا گفتی ببر از جمله یاران بکندم از همه دل در تو بستم بکندم از همه دل در تو بستم