Regen Aan Verdriet

Alleen vragen zonder antwoord De angst wanneer het weer dag wordt Om te lopen door een tunnel zonder licht Omringt door leegte en stilte Zelfs mijn lach gevangen in kilte Door het lopen in een tunnel zonder zicht Ze zeggen allemaal; alles komt wel goed Maar vertel me alsjeblieft hoe dat moet Mijn roze wolk is grijs en zwaar Maar ik ben al gewend geraakt Aan het voelen van een regen aan verdriet Er woedt een storm hier in mijn hoofd Mijn hart die is allang verdoofd Door de tranen die je van buitenaf niet ziet Ik sta in het donker en kan niet zien In de spiegel staat telkens een vreemde Waar is mijn eigen ik gebleven Het doet me pijn dat ik mezelf niet meer herken Ze zeggen allemaal; alles komt wel goed Maar vertel me alsjeblieft hoe dat moet Mijn roze wolk is grijs en zwaar Maar ik ben al gewend geraakt Aan het voelen van een regen aan verdriet Er woedt een storm hier in mijn hoofd Mijn hart die is allang verdoofd Door de tranen die je van buitenaf niet ziet Ik sta in het donker en kan niet zien Waar te lopen, waar te gaan Mijn licht is heengegaan Iedere stap die ik neem, iedere stap die gaat terug Weet niet eens meer waar ik sta Waar te lopen, waar te gaan Iedere stap die ik neem, iedere stap Mijn roze wolk is grijs en zwaar Maar ik ben al gewend geraakt Aan het voelen van een regen aan verdriet Er woedt een storm hier in mijn hoofd Mijn hart die is allang verdoofd Door de tranen die je van buitenaf niet ziet