Sabah Olmaz

Hayat rüya gibi, aşk bir pınar gibi Kaybettim seni sevgilim Yağmur gibi yaşlar akar gözlerimden Kahrettin beni sevgilim Bi' sokak başında yok olmuşluğun zirvesi Bunu anlatmayın, bunu kimse bilmesin Durdurun şu zamanı biraz beni beklesin Sırtım mermi doluyken sıvazlamak neyin nesi? Ölmediğime üzülürsün, ölürsem gülümse Mutlu olmak istiyosan kadın değil tütün sev Kırıklarını süpürmüşler, vucudun bir bütünse Hesaplarım sonuç vermez, gönül denen nötrse Yaşamak dahilinde duygularım yer bezi Ben sanatçıyım, sen hala dümencisin Başını eğip devam etti suçluluk duyan kesim Bu yüzden normal bence emanet bilenmesi Rutin moral sikikliğim, normal bütün değerler Sakallarım uzuyorken değişmeyen hayaller Anormal adamların sevilmeyen tarafları Kendini normal sananlar anormali beğenmez Ama dünya yine kendime düşman eder beni durmaz Yazar ellerim bıkmaz, pişman, gece hiç sabah olmaz Ama dünya yine kendime düşman eder beni durmaz Yazar ellerim bıkmaz, pişman, gece hiç sabah olmaz Hiç sabah olmaz, farketmez zaten Matem hep naklendir, dualar içerden Annem aklımdan çıkmaz bi'şeyler içerken "Problem ne oğlum?" "Anne boşver bi'şeyler bi'şeyler" Garip karanlık, garip aydınlığa eşdeğer Ben bi' rüzgarım üşüme ihtimalin için esmeyen Gökyüzünde bekleyen, ne istersin seç beğen Çabalayamam kimse için kalır zaten isteyen Düzenli düzensizlik, susarsın içine atıp Kendimden uzaklaştım artık evim rakı Bana bir sigara yapın (kayıttasın olum manyak mısın devam et sen) Şimdi masefeler yakın İlerdeki suçlarım için şimdiden özür diliyim Sanırım ölmüyorum ama ölüm gibiyim Keşke ilkokulda öğrenseydim bölünmemeyi Her duvarın arkasında yüzünü görür gibiyim Ama dünya yine düşman eder beni kendime durmaz Yazar ellerim bıkmaz, pişman, gece hiç sabah olmaz Ama dünya yine kendime düşman eder beni durmaz Yazar ellerim bıkmaz, pişman, gece hiç sabah olmaz Ama dünya yine kendime düşman eder beni durmaz Yazar ellerim bıkmaz, pişman, gece hiç sabah olmaz Ama dünya yine kendime düşman eder beni durmaz Yazar ellerim bıkmaz, pişman, gece hiç sabah olmaz