Φυσάει έξω το βουνό
κι εγώ στο σπίτι τραγουδώ
για σένα που είσαι μακριά μου
κι έχεις μαζί και την καρδιά μου.
Σ' έχει η θάλασσα κρυμμένη
κοντά στον ήλιο που ανατέλλει
μες στη χρυσή τη φορεσιά του
για να ζεστάνεις τα όνειρα του.
Το άσπρο μου πουκάμισο
θα βάλω και θα τρέξω
να σε γυρέψω στ' ανοιχτά
τραγούδια να σου πλέξω.
Κι άμα με διώξεις, θα χαθώ
σε μεθυσμένο πλοίο
που 'χει χαθεί σε ωκεανούς
χωρίς να πει αντίο.
Χωρίς να πει αντίο.
Το άσπρο μου πουκάμισο
θα βάλω και θα τρέξω
να σε γυρέψω στ' ανοιχτά
τραγούδια να σου πλέξω.
Κι άμα με διώξεις, θα χαθώ
σε μεθυσμένο πλοίο
που 'χει χαθεί σε ωκεανούς
χωρίς να πει αντίο.
Χωρίς να πει αντίο.
