วีณาแกว่งไกว

แม่น้ำสายกว้าง แลฝั่งไม่เห็น ชีวิตลำเค็ญ ไม่เว้นเวียนวน น้ำเชี่ยวหนักหนา โรคายื้อยุด มารผจญโผล่ผลุด โทรมทรุดร่างกาย เห็นด้วยปัญญา รู้ว่าฝั่งมี เล่าว่าฝั่งนี้ยังมีร่มเย็น หลวงตาหัวเรือท่านเชื่อหนักหนา ท่านเคยเล่าว่าฝั่งนี้หนาเคยไป คืนสงัดวันเพ็ญ ฉันแลเห็นแสง ที่ไม่ร้อนแรง สว่างแจ้งอยู่ภายใน ลองเมื่อหลับตา วีณาแกว่งไกว แขวนกิ่งน้อยใหญ่ ยามสายลมพา ทุกสิ่งสลายพลันเมื่อฉันลืมตา และฉันพบว่าฉันกลับมาที่เรือ เร่งฝีพายเถิด จะเกิดกำลัง นำเรือเทียบฝั่ง ลำพังตัวเอง