Gole Man

توی یک شب زمستون پر شد از برف ابر پر خون سایه ها روزو شکستن به افق درهای آرزو رو بستن می دونم که خیلی دیره تن تو تو برف اسیره نکنه سرما تو رو از من بگیره گل من تنها و خسته توی خشم باد نشسته رنگ زرد انتظاره واسه خورشیدی که فردا رو بیاره تا که ریشه اش تو زمینه قصه ی دلش همینه یه روزی بهاره یه روز چنینه کاش که بارون مثل اون روزا بباره کاش یخا آب بشن و بیای بگی دنیا بهاره گل من قسم به ریشه ات باغبون واسه همیشه است می مونم تا جون بگیری بوی سرخ گل آفتاب یا بلور یخ مهتاب خاطرات یه گذشته است عکس یادگاری با قاب شکسته است کی بجز شمع های خونه قصه ی شبو می دونه گل من دلش پره از این زمونه