بیا ای ساقی
بیا ای ساقی ز هجرت گله دارم
جدا از رویت، ز تار مویت، به پا سلسله دارم
ز خاکستر من بوی محبت می آید
ز خندیدن گل نغمه حسرت می آید
ز شب تا به سحر، شمع وجودم گر سوزد
نه پروانه من، بر سر غیرت می آید
تویی فتنه و من فتنه بر آن چشم سیاهم
بلایی تو و من، غیر بلا از تو نخواهم
پناهم ندهد او ز چه در سایه زلفش
خدایا تو پناهی و الهی، تو گواهم
