من ار چه در نظرِ یار خاکسار شدم
رقیب نیز چنین محترم نخواهد ماند
چو پرده دار، چو پرده دار به شمشیر می زند همه را
کسی مُقیمِ، کسی مُقیمِ حریمِ حَرم نخواهد ماند
ز مهربانیِ جانان طمع مَبُر حافظ
ز مهربانیِ جانان طمع مَبُر حافظ
که نقشِ جور و نشانِ ستم نخواهد ماند
