همه هست آرزويم كه ببينم از تو رويى
چه زيان تو را كه من هم برسم به آرزويى؟
به كسى جمال خود را ننموده اى و بينم
همه جا به هر زبانى بود از تو گفت و گويى
همه خوشدلند كه مطرب بزند به تار چنگى
من از آن خوشم كه چنگى بزنم به تار مويى
چه شود كه راه يابد سوى آب تشنه كامى
چه شود كه كام جويد ز لب تو كامجويى
بشكست اگر دل من به فداى چشم مستت
سر خم به مى سلامت شكند اگر سبويى
همه خوشدلند كه مطرب بزند به تار چنگى
من از آن خوشم كه چنگى بزنم به تار مويى
