Έχω μάθει το πλακάκι πιο καλά απο τη παλάμη μου
Και το πάτωμα καλυτέρα απο τα αστέρια
Νεκροφόρες τα παπούτσια μου να σέρνονται
Να γλιστράνε σαν βρεθούν στη κατηφόρα
Στης ολοκλήρωσης το όνομα κοιτάμε τον υπόνομο
Μη και καλομάθουμε στο φως
Το παρασυμπαθητικό αν δράσει μια φορά
Γίνεται επώδυνη η έλλειψη φωτός
Πεθάναμε τον Ήλιο χωρίς να χουμε αντικρίσει
Κι αν τον αντικρίσαμε
Τα μάτια κλείσαμε
Για να μη τον συνηθίσουμε
Το πατζούρι σαν ανοίγω θέλω να γευτώ τα σύννεφα
Μα κοιτάω το ταβάνι με τις ώρες
Αν δε δεις ποτέ τη θάλασσα μαγεύεσαι
Από το τσιμέντο στο μπαλκόνι
Και φοβάμαι να χαθώ μες την αλμύρα
Μήπως και φανεί ανάλατη η άσφαλτος κι η πίσσα
Κοροϊδεύω τον εαυτό μου πως δε βρίσκω ευεξία
Κι ευτυχώ μέσα στην έλλειψη αυτής
Πεθάναμε τον Ήλιο χωρίς να χουμε αντικρίσει
Κι αν τον αντικρίσαμε
Τα μάτια κλείσαμε
Για να μη τον συνηθίσουμε
