Τα ροζ γυαλιά σκουριάσαν
Γυαλίσαν οι καθρέφτες
Η κορνίζα μου στο κέντρο
Τα χρώματα υγρά
Εξάρτηση σε χείλη
Ανάλογη της έλξης
Στο είδωλο του μπάνιου
Που αλλάζει εκθετικά
Το πορτραίτο δεν στεγνώνει
Η παλέτα φτιάχνει ένα πλαίσιο εθιστικό
Το πινέλο είναι ξερό
Στο ζωγράφο μαγκωμένος
Μα εκείνος έχει απο το καθρέφτη θαμπωθεί
Έχει αυτοσαγινευτεί
Τα ροζ γυαλιά μου σπάσαν
Για να δω πως έχω βάψει
Τα ροζ σου τα γυαλιά
Σαν ζωγράφος με μπογιά
Οι τέμπερές μου οι ροζ
Το πορτραίτο μου γυαλίζουν
Στο ράφι βάζα με μπογιά
Να βάφω δωρεάν
Αφροδίτη στον τοξότη
Και μοιράζω κόμματα στα ονόματα μετά
Φοράω τα ροζ γυαλιά
Κι αν το χρώμα απo το φακό μου
Στάξει μες στα μάτια μου, θα γράψω μια τελεία
Ή θα τυφλωθώ
Έχω ένα νεκροταφείο με ροζ γυαλιά κάτω από το κρεβάτι μου
Άλλα μυωπικά και άλλα για το έντονο φως
Φοβάμαι να τα βάλω, μήπως και θυμηθώ πώς είναι να είσαι ευτυχισμένος
Ή μήπως καταλάβω πως δεν ήμουνα ποτέ
Καθώς θάβω το επόμενο ζευγάρι
Κρατάω στο άλλο χέρι τα νέα μου γυαλιά
Εξίσου ροζ και εξίσου παραπλανητικά
Ελπίζοντας πως σαν τα βγάλω θα βλέπω πάλι ροζ
Ικανοποιημένος πια με την απόχρωση
Πάρε τα ροζ γυαλιά σου πίσω και δώσε μου τα δικά μου
Να νιώσω για λίγο τη γεύση της παραπλάνησης που δίνω απλόχερα
Να δεις κι εσύ τα χρώματα που έδωσες στις μέρες μου
Κι αν πέρασε λίγη βαφή στα μάτια σου, συγγνώμη
Ελπίζω τα επόμενα γυαλιά να την καλύψουν
