Το ιδιο εργο σε επαναληψη, ωρα για δράμα μα προχώρα
Με έχει τάμα η εγκατάλειψη
Κι αυτή η κατηφόρα στης μοναξιάς τη χώρα
Αδικο ο ερωτας να καιγεται τι νιωθω να μη λεγεται
Κι η ανοιξη να ερχεται κι εσυ να λειπεις
Αδικο να ζω την ευτυχια μας, σε μια φωτογραφια μας
Σε κουρασε η πορεια μας εγκαταλειπεις...
Ο, τι αγαπάω μ'αδικεί, και ποτέ δε πιάνει η ευχή
Να επηρεάζομαι από την λογική
Ο, τι αγαπάω μ'αδικεί, όπως η ζωή όπως κι εσύ
Οταν σε χρειάζομαι, ποτέ δεν είσαι εκεί...
Το ιδιο εργο ιδιοι διαλογοι, τερμα δε θελω αλλο ψεμμα
Του κοσμου οι μονοι και οι παραλογοι
Με αισθηματα καμμενα, ταιριαζουν πια σε εμενα
Αδικο ο ερωτας να καιγεται, τι νιωθω να μη λεγεται
Κι η ανοιξη να ερχεται, κι εσυ να λειπεις
Αδικο να ζω την ευτυχια μας, σε μια φωτογραφια μας
Σε κουρασε η πορεια, μας εγκαταλειπεις...
Ο, τι αγαπάω μ'αδικεί, και ποτέ δε πιάνει η ευχή
Να επηρεάζομαι από την λογική
Ο, τι αγαπάω μ'αδικεί, όπως η ζωή όπως κι εσύ
Οταν σε χρειάζομαι, ποτέ δεν είσαι εκεί...
