Bez Ciebie wszystko traci sens

Bez Ciebie wszystko traci sens, nie radzę sobie Po prostu popełniłem błąd, jak każdy człowiek Chcę naprawić to, ale już późno zbyt Nasze drogi się rozeszły, muszę z tym żyć Poznała go zwyczajnie przez znajomych Choć na początku nie wydawał jej się wyjątkowy Samo się złożyło i zaczęli się spotykać Choć nie zawsze grała muzyka Starzy mówili jej, że im się nie podoba "Jesteś za mądra i zbyt ułożona" "Z niego nic nie będzie, zwykły kombinator" Matka mówi, że kojarzy jej się z psychopatą Ale ona nie słuchała, swoją drogą szła "Nie będzie mówić co ja robić mam" Konflikt pokoleń, oni tego nie kumają Poglądy średniowieczne, co oni palą? Spotykali się co któryś dzień Wiosna, czy jesień, słońce, czy śnieg Kręcili się po okolicy za rękę I założę się, że chcieli, żeby trwało to wiecznie Bez Ciebie wszystko traci sens, nie radzę sobie Po prostu popełniłem błąd, jak każdy człowiek Chcę naprawić to, ale już późno zbyt Nasze drogi się rozeszły, muszę z tym żyć Taka zakazana miłość, no i co z tego? On ponoć zły i ona z domu dobrego Starzy wciąż drążą temat na bazie urojeń Ona odbiera ich ataki jak tylko może A jednak pewnego dnia się w coś wmieszał I kilka lat będzie teraz za to leżał Zanim wyjdzie, wszystko się pozmienia Takiego obrotu spraw się nie spodziewał Trzy lata poszły, skończyła się odsiadka Nie widział swej miłości, odkąd trafił do mamra I pierwsza myśl, to pojechać do niej Pogadać, wyjaśnić ze spokojem Pod jej domem zobaczył ją z jakimś chłopakiem Z wózkiem, zakochani szli sobie na spacer Za nimi jej rodzice, szczęśliwi dziadkowie No widzisz, a miałeś wszystko ziomek Bez Ciebie wszystko traci sens, nie radzę sobie Po prostu popełniłem błąd, jak każdy człowiek Chcę naprawić to, ale już późno zbyt Nasze drogi się rozeszły, muszę z tym żyć Bez Ciebie wszystko traci sens, nie radzę sobie Po prostu popełniłem błąd, jak każdy człowiek Chcę naprawić to, ale już późno zbyt Nasze drogi się rozeszły, muszę z tym żyć