یادتون هست که روزای جمعه که در رادیو برنامه داشتم
برنامه جمعه بازار چندین سال چندین سال پشت سر هم
همیشه از بچه ها صحبت می کردم و از اینکه برید سراغ بچه ها
برید به بیمارستان های کودکان
برید به بیمارستان روانی اطفال
برید به جاهایی که به هر جهت مردمی هستند که بیشتر به شما احتیاج دارند
یادتونه همیشه با زبان بی زبانی می گفتنم
بله خب زندگی شما ممکنه خیلی خوب باشه
ولی همیشه فکر کنید که عده ای هم هستن که، زندگیشون به خوبی زندگی شما نیست
برید و به اون ها بپردازید
من خودم می رفتم بیمارستان روانی اطفال
و بعد بیمارستانای کمکو سر میزدم
اونجا زیاد می رفتم و آنجا طبقه سومش مال بچه ها بود
بچه هایی که معلول بودن، بچه هایی که استثنایی بودند، عقب افتاده بودند
و اونها خب چی میخواستند
فقط میخواستند که آدم شادشون بکند
علاوه بر هدایایی که براشون می بردیم
همیشه میگفتن که عمو فرخ زاد آواز بخونه برامون
و تناقضی که اونا می شناختند اکثرشون درو وا نمیکنم بود
و یادمه آخر سریا وقتی میرفتم در میزدم همه شون با همدیگه میخوندن
که درو وا نمیکنم و از این چیزا
البته آواز جالبی نبود میدونم خودم، که این چیزا به هر جهت از اون آوازایی بود که
آدم بعضی وقتا میخونه دیگه
کاری است که کرده بودم
نمیخوام امروز کارهای نفی بکنم یا دفاع کنم
آوازی بود که مردم رو شاد میکرد
و من دلم میخواد که امروز شما الان با شنیدن این آواز شاد شاد شاد بشید
میدونم که بچه ها منتظر شنیدن آوازهای شاد هستند
براتون به اتفاق تمام همکارانی که در یکی از آخرین برنامه های تلویزیون داشتیم
همین درو وا نمیکنمو اجرا میکنیم، گوش بکنید
اگر که میخواین شادتر بشید میتونید
